Խաղաղություն, որի գինը չպետք է լիներ Արցախն Ադրբեջանի կազմում ճանաչելը («Քաղաքացիական պայմանագիր» կուսակցության նախընտրական ծրագրում խոսվում էր Արցախի ինքնորոշման իրավունքի՝ առանց սահմանափակումների իրացման ու Արցախի տարածքների դեօկուպացիայի մասին)։
-Հիմա պատմիր «Հայկական ազգային կոմիտեի» մասին: Ովքե՞ր են այն մարդիկ, որոնց ցուցումով հավաքագրում էր կատարվում՝ Արցախում ապստամբություն բարձրացնելու ու Հայաստանի հետ վերամիավորվելու համար:
Սահմանային համայնքներ կատարած այցերս ցույց են տալիս, որ նույնիսկ տեղում ապրողների մի մասը լավ չի պատկերացնում, թե ինչի են ընդունակ ադրբեջանցիները, և ինչ կարող է լինել փխրուն խաղաղության պայմաններում։
Աշխարհի ամենահզոր բանակն ունեցող պետությունը՝ Խորհրդային Միությունն առանց մի կրակոցի պարտվեց իր հակառակորդին։ Մեր աչքի առջև այն կործանվեց, փլուզվեց, ոչնչացավ, և բանակը չկարողացավ նրան փրկել։
Մեծ Հայքի Սյունիք աշխարհի Ծղուկ գավառի Աղիտու գյուղի այս կոթողը մեր փառապանծ նախնիները կառուցել են Ք․ 6-7-րդ դարերում։ Ոչ մասնագետի աչքով այն բավական ընդհանրություններ ունի Օձունի նույն ժամանակահատվածի նմանօրինակ հուշարձանի հետ։
Մեզ միավորվել է պետք, այլապես, ոչ մի շանս չենք ունենա դուրս գալ այս ողբալի վիճակից և վերածնվել: Հայտնի խոսք է` հայերի թիվ մեկ թշնամին հենց հայերն են: Մեր թշնամիները բազմաթիվ անգամ ասել են. «Հայերի դեմ պետք չի կռվել՝ նրանց պետք է մասնատել ու իրար հետ կռվացնել»:
Մեր ձեռքում թղթե շերեփը փոխարինվել է երկաթե մահակով ու մեծ կճուճով միայն այն ժամանակ, երբ ապավինել ենք ինքներս մեզ ու դրսում դաշնակիցներ, այլ ոչ թե տերեր ենք փնտրել։
Զուգադիպություն է, թե ինչ, չգիտեմ, բայց վերջին շաբաթվա ընթացքում արդեն չորրորդ ընկերն է ասում, որ արժեքների շատ բարձր նշաձող եմ սահմանել, ինչի արդյունքում հաճախ լինում է հիասթափություն ընկերներից, ծանոթներից, հանրությունից:
Ներկայացնում եմ բրազիլացի նշանավոր ազգագրագետ, նախկինում ռազմական լրագրող Ռոդրիգո Ֆագունդեսի հոդվածի թարգմանությունը։ Հոդվածը հրապարակվել է պորտուգալերեն և անգլերեն լեզուներով:
Մենք, շատ թե քիչ տանելի ապագա ունենալու համար, պետք է աշխատենք բազմակողմանիորեն հասկանալ հզորների ու թույլերի հարաբերությունների անատոմիան։
Բնականաբար, եթե ուժեղների ու թույլերի հարաբերությունների հետ առնչված երկրորդական հանգամանքները դնենք մի կողմ, ապա այդ հարաբերությունների կայուն ու երկուստեք իմաստալից լինելու համար, ընդհանուր առմամբ, պետք է հավասարակշռություն լինի, մի կողմից, ուժեղի համար թույլի օգտակարության և, մյուս կողմից էլ, թույլի համար ուժեղի կողմից պաշտպանվածության միջև...